ديرينه شناسان آمريكايي و چيني با كشف بقاياي فسيلي جديدي توانستند ارتباط ميان پيدايش چينه دان و حذف دندانها را در پرندگان پيدا كنند.
دانشمندان آكادمي علوم چين و دانشگاه كانزاس با كشف و بررسي دو فسيل جديد از دو گونه پرنده به نامهاي Hongshanornis و Sapeornis كه در دوه كرتاسه مي زيستند به يك تائيد غيرمستقيم درخصوص چگونگي حذف دندان در پرندگان و پيدايش چينه دان دست يافتند.
با بررسي اين فسيلها اين محققان توانستند ردهايي از حضور چينه دان را در اين حيوانات پيدا كنند. چينه دان يك اندام خاص در پرندگان معمولي است كه به آنها در خوردن و هضم دانه كمك مي كند.
در ابتداي دوره كرتاسه بين 100 تا 145 ميليون سال قبل به عنوان دوره اي بحراني در تاريخ تكامل پرندگان شناخته مي شود. در اين دوره بسياري از پرندگان اوليه پديدار شدند و به سرعت متنوع شدند. اجداد اين پرندگان دندان داشتند و از حشرات تغذيه مي كردند.
در پرندگان مدرن دانه خوار، حضور سنگدان اجازه مي دهد كه آنها به سرعت دانه ها را جمع كنند و سپس در زماني كه پرنده در يك موقعيت آرام به دور از رقبا و يا شكارچيان احتمالي قرار گرفت آنها را هضم كنند.
اين درحالي است كه تاكنون در هيچ يك از فسيلهاي پرندگان اوليه اين اندام شناسايي نشده بود. اكنون در اين بقاياي فسيلي جديد، دانه هايي كشف شد كه در موقعيت آناتوميك چينه دان در پرندگان امروزي نگهداري مي شدند. در بعضي از موارد حتي بافتهاي نرم سنگدان نيز مشاهده شد كه شباهت بسياري به اين ساختار در پرندگان مدرن داشت.
براساس گزارش Cosmos، اين كشف همچنين شاهدي براي ارتباط ميان پيدايش چينه دان و حذف دندانها است كه پيشنهاد مي دهد دانه خوار شدن پرندگان احتمالاً يكي از فاكتورهاي مهم در كاهش دندانها در پرندگان اوليه بوده است.